Irena Morawska


Irena Morawska, znana również jako Agnieszka Neyk, urodziła się 14 czerwca 1954 roku w Ciechanowie. Była uznaną postacią w polskim świecie mediów, gdzie zdobyła sobie renomę jako dziennikarka oraz reporterka.

Nie tylko prowadziła działania dziennikarskie, ale była także scenarzystką filmową, co ukazuje jej wszechstronność i zaangażowanie w różnorodne aspekty branży medialnej. Irena Morawska odeszła z tego świata 23 sierpnia 2022 roku, pozostawiając po sobie znaczący dorobek zawodowy oraz wpływ na media w Polsce.

Życiorys

Córka Mieczysława Jaźwińskiego oraz Marii z d. Hack, Irena jest również absolwentką Technikum Gastronomicznego. Po zakończeniu edukacji kontynuowała naukę na Akademii Wychowania Fizycznego, gdzie zdobyła wiedzę i umiejętności niezbędne do pracy jako nauczyciel wychowania fizycznego, którego zajęcia prowadziła w jednej z warszawskich szkół.

W latach 1985–1990 pełniła rolę dziennikarki w „Nowej Wsi”, posługując się pseudonimem Agnieszka Neyk. Od 1990 do 1999 roku pracowała w dziale reportażu w „Gazecie Wyborczej”, gdzie koncentrowała się na zagadnieniach społecznych, opisując niezwykle istotne przemiany, które zaszły w Polsce po 1989 roku. Irena Morawska nie stroniła także od tematów zagranicznych, co zilustrowano jej głośnym reportażem z 1997 roku, pt. Jak Emilię z Kalabrii od złej pani wykradłam, który zyskał dużą popularność na początku lat 90.

Od roku 2000, wspólnie ze swoim mężem Jerzym Morawskim, również dziennikarzem, zajmowała się produkcją filmów oraz seriali dokumentalnych. Jej prace znalazły się w różnych międzynarodowych antologiach, w tym w francuskiej i niemieckiej antologii polskiego reportażu literackiego. Dodatkowo, dla szwedzkiego radia zrealizowała dokument o polskich robotnicach zatytułowany Symfonia poziomkowa, który cieszył się dużym zainteresowaniem.

Irena Morawska mieszkała w Warszawie – Radości, gdzie łączyła życie rodzinne z zawodowym zaangażowaniem w dziennikarstwo i produkcję filmową.

Nagrody

Irena Morawska została uhonorowana wieloma prestiżowymi nagrodami, świadczącymi o jej wkładzie w dziedzinę mediów i sztuki filmowej. Oto niektóre z nich:

  • Nagroda „Rzeczpospolitej” im. Dariusza Fikusa w kategorii „Twórca w Mediach” (wspólnie z Jerzym Morawskim; za serial dokumentalny Serce z węgla – 18 odcinków; 2001),
  • Nagroda Główna „Złoty Nurt – Wydarzenie Nurtu” (Festiwal Form Dokumentalnych „Nurt”, Kielce; wspólnie z Jerzym Morawskim; za film Czekając na sobotę; 2011),
  • Dyplom Honorowy (Festiwal Mediów „Człowiek w zagrożeniu”; wspólnie z Jerzym Morawskim; za film Czekając na sobotę; 2011).

Reportaże prasowe

Oto przegląd wybranych reportaży prasowych autorstwa Ireny Morawskiej, które odzwierciedlają jej różnorodne podejście do tematów społecznych oraz kulturalnych.

  • Deszcz omija Lisków (1992),
  • Diabeł spacerował po niebie (1992),
  • Windą na śmierć (1993),
  • Dusze w poczekalni (1995),
  • Kiedyś odrosną nam włosy (1995),
  • Miasteczko jak kryminał (1995),
  • Motyl na Manhattanie (1995),
  • Białe pianino z czarnymi nogami (1996),
  • Było piekło, teraz będzie niebo (1996),
  • Opatrzność przy produkcji prochu (1996),
  • Pokój dla cudzoziemca (1998),
  • Luiza wdowa idzie na „Dług” (2000),
  • Ballada o silnym zabarwieniu proletariackim (2004).

Każdy z wymienionych reportaży przedstawia nie tylko odzwierciedlenie rzeczywistości, ale także głębsze refleksje na temat życia i kondycji ludzkiej.

Książki

W dorobku Ireny Morawskiej znajduje się wiele interesujących tytułów, w tym znaczący zbiór reportaży, którego publikacja miała miejsce w latach 1993–1998.

Jednym z najbardziej znanych dzieł jest „Było piekło, teraz będzie niebo”, które ukazało się po raz pierwszy w 1999 roku nakładem wydawnictwa Prószyński i S-ka. Książka została wzbogacona o nowe treści w 2015 roku, w zmienionej wersji wydanej przez Wydawnictwo Dowody na Istnienie, a jej ISBN to 978-83-938112-4-3.

Wstęp do tego zbioru napisany przez Małgorzatę Szejnert nadaje książce dodatkowego kontekstu i wartości.

Teksty w książkach zbiorowych

W twórczości Ireny Morawskiej można znaleźć szereg niezwykle interesujących tekstów, które zostały opublikowane w książkach zbiorowych. Oto kilka z nich:

  • Kraj raj. Piszą reporterzy „Gazety” (wybór reportaży: Małgorzata Szejnert; Oficyna Wydawnicza „Rytm” 1993, ISBN 83-85-2493-4-6),
  • Jak Emilię z Kalabrii od złej pani wykradłam, [w:] To nie mój pies, ale moje łóżko. Reportaże roku 1997; Prószyński i S-ka 1998, ISBN 83-7180-877-1,
  • Luiza wdowa idzie na „Dług”, [w:] 20 lat nowej Polski w reportażach według Mariusza Szczygła (Wydawnictwo Czarne 2009, ISBN 978-83-7536-143-8),
  • Ballada o silnym zabarwieniu proletariackim, [w:] Made in Poland. Antologia reporterów Dużego Formatu (wybór tekstów, redakcja: Włodzimierz Nowak, Mariusz Burchart; Agora S.A. 2013, ISBN 978-83-268-1253-8),
  • Jak Emilię z Kalabrii od złej pani wykradłam, [w:] 100/XX. Antologia polskiego reportażu XX wieku. Tom 2 1966-2000 (pod redakcją Mariusza Szczygła; Wydawnictwo Czarne 2014, ISBN 978-83-7536-724-9).

Te publikacje stanowią ważny wkład Morawskiej w polski reportaż, odkrywając przed czytelnikiem różnorodne tematy i głębokie analizy społeczne.

Twórczość filmowa

Irena Morawska, znana polska twórczyni filmowa, ma na swoim koncie wiele interesujących projektów. Oto niektóre z nich:

  • Mgła (film fabularny w reż. Ireny Kamieńskiej; współautorka scenariusza, razem z Ireną Kamieńską; 1993),
  • Egzekucja (film dokumentalny w reż. Jerzego Krysiaka i Jerzego Morawskiego; autorka scenariusza; 2000),
  • Serce z węgla (telenowela dokumentalna; scenariusz, reżyseria razem z Jerzym Morawskim, komentarz; 2001),
  • Ballada o lekkim zabarwieniu erotycznym (telenowela dokumentalna; scenariusz, reżyseria razem z Jerzym Morawskim, komentarz; 2003),
  • Kochankowie z Internetu (telenowela dokumentalna; scenariusz, reżyseria razem z Jerzym Morawskim, komentarz; 2006),
  • Benek (film fabularny w reż. Roberta Glińskiego; autorka scenariusza, współpraca z Jerzym Morawskim; 2007),
  • Futboliści (film dokumentalny; scenariusz, reżyseria razem z Jerzym Morawskim; 2008),
  • Czekając na sobotę (film dokumentalny; scenariusz, reżyseria razem z Jerzym Morawskim, producent wykonawczy; 2010),
  • Chłopaki do wzięcia (telenowela dokumentalna; scenariusz, reżyseria razem z Jerzym Morawskim, producent wykonawczy; 2012),
  • Kochani recydywiści (film dokumentalny; scenariusz, reżyseria razem z Jerzym Morawskim, producent; 2013),
  • Czas wojowników (serial dokumentalny; scenariusz, reżyseria razem z Jerzym Morawskim, producent wykonawczy; 2013),
  • Drwale i inne opowieści Bieszczadu (serial dokumentalny; scenariusz, reżyseria razem z Jerzym Morawskim; 2015–2016).

Twórczość Ireny Morawskiej obejmuje różnorodne gatunki filmowe, od fabuł po dokumenty, co świadczy o jej wszechstronności i zamiłowaniu do opowiadania historii przez obraz.

Przypisy

  1. Irena Morawska nie żyje. Znana dziennikarka miała 68 lat. wydarzenia.interia.pl, 23.08.2022 r. [dostęp 23.08.2022 r.]
  2. Serial dokumentalny „Drwale i inne opowieści Bieszczadu”. polsatplay.pl. [dostęp 29.08.2022 r.]
  3. Autor: KatarzynaA.: K. Stańczyk Autor: KatarzynaA.: K., 5 wybitnych polskich reporterek, których nazwisk nie znacie. A może znacie? [online], Wokół Faktu, 18.04.2016 r. [dostęp 21.04.2020 r.]
  4. Irena Morawska [online], Dowody na Istnienie. Wydawnictwo.

Pozostali ludzie w kategorii "Media i komunikacja":

Ewa Stangrodzka | Sylwia Przybysz

Oceń: Irena Morawska

Średnia ocena:4.63 Liczba ocen:17