Jan Kazimierz Krasiński, przedstawiciel rodu herbu Ślepowron, urodził się w 1607 roku w Ciechanowie, a zmarł 28 marca 1669 roku. W swojej karierze politycznej pełnił wiele ważnych ról, w tym podskarbiego wielkiego koronnego w latach 1658–1668, mecenasa życia publicznego i gospodarczego. Był także wojewodą płockim od 1650 do 1659 roku oraz kasztelanem zarówno płockim (1646–1650), jak i warszawskim (1637–1646). Na początku swojej kariery zasiadał na wielu innych zaszczytnych stanowiskach, takich jak kasztelan ciechanowski w 1637 roku oraz podkomorzy ciechanowski w 1634 roku.
Krasiński był bliskim współpracownikiem królewskim, pełniąc funkcję ochmistrza królewicza Karola Ferdynanda od 1634 roku. Ponadto, w latach 1652–1661 sprawował urząd starosty łomżyńskiego, a w 1637 roku objął zarząd starostwa płockiego. Dodatkowo, w 1660 roku był starostą nowomiejsko-korczyńskim. Krasiński to także doświadczony marszałek sejmiku generalnego województwa mazowieckiego, gdzie działał w latach 1630 oraz 1634.
W swojej rodzinie pozostawił syna Stanisława i Jana Dobrogosta. Pierwsza żona, Urszula Grzybowska, z którą ożenił się w 1635 roku, zmarła w 1647 roku, pozostawiając dwoje dzieci: Jana Bonawenturę Krasińskiego oraz Joannę Marię Krasińską. Po jej śmierci, zawarł drugie małżeństwo z Amatą Andreą Andrault de Langeron, lecz z tego związku nie miał potomstwa. Krasiński był również osobą wykształconą, stąd jego studia w kolegium jezuitów w Pułtusku, Strasburgu, Bazylei oraz Norymberdze w latach 1617–1628.
Jako polityk, był zaangażowany w wiele kluczowych wydarzeń swojego czasu. W 1632 roku, jako elektor Władysława IV Wazy, reprezentował ziemię ciechanowską. W trakcie potopu szwedzkiego dowodził polskimi wojskami w bitwie pod Nowym Dworem. Jego działalność na sejmie była nie mniej aktywna, uczestniczył w sejmach ekstraordynaryjnych oraz podpisał pacta conventa Jana II Kazimierza Wazy w 1648 roku.
W roku 1656 stał na czele polskich komisarzy, którzy zawarli rozejm z Rosją w Niemieży. W swoich działaniach Krasiński często brał udział w trudnych komisjach skarbowych, gdzie w 1666 roku wprowadził zasadę, aby cło przyjmować wyłącznie w złocie i srebrze. Był znanym zwolennikiem Ludwiki Marii, szczególnie w kontekście jej prób reform ustrojowych. Po jego śmierci, 25 kwietnia 1669 roku, został pochowany w Krasnem w ziemi ciechanowskiej, gdzie zasłynął z budowy szpitala oraz odrestaurowania kościoła, a także wzniesienia pomników dla swoich przodków.
Przypisy
- W tym roku uzyskał dożywocie na starostwo nowomiejskie z Amatą Andrault de Langeron, Krzysztof Chłapowski, Starostowie niegrodowi w Koronie 1565-1795 Materiały źródłowe, Warszawa, Bellerive-sur-Allier 2017 r., s. 283.
- Marcin Broniarczyk, Wykształcenie świeckich senatorów w Koronie za Władysława IV, w: Kwartalnik Historyczny, R. 119, nr 2 (2012 r.), s. 283.
- Przemysław Paradowski, W obliczu „nagłych potrzeb Rzeczypospolitej”. Sejmy ekstraordynaryjne za panowania Władysława IV Wazy, Toruń 2005 r., s. 249.
- Jolanta Choińska-Mika, Sejmiki mazowieckie w dobie Wazów, Warszawa 1998 r., s. 70.
- Jan Dzięgielewski, Izba poselska w systemie władzy Rzeczypospolitej w czasach Władysława IV, Warszawa 1992 r., s. 170.
- Volumina Legum, t. III, Petersburg 1859 r., s. 397.
- Suffragia Woiewodztw y Ziem Koronnych, y W. X. Litewskiego, Zgodnie ná Naiásnieyssego Władisława Zygmunta … roku 1632, [b.n.s.]
- Porządek na seymie walnym elekcyey między Warszawą a Wolą przez opisane artykuły do samego aktu elekcyey należące, vchwalony y postanowiony roku Pańskiego M.DC.XLVIII, dnia VI października, s. 20.
- MirosławM. Nagielski MirosławM., Warszawa 1656 r., Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1990 r., s. 235, ISBN 83-11-07786-X, OCLC 69331222.
- Biografia Jana Kazimierza Krasińskiego w iPSB.
Pozostali ludzie w kategorii "Szlachta i monarchia":
Jan Józef Krasiński | Ludwik Krasiński (ur. 1609)Oceń: Jan Kazimierz Krasiński