Maria Racięcka

Nauka i edukacja

Maria Racięcka, urodzona 18 listopada 1886 roku w Ciechanowie, była wybitną polską zoolog, specjalizującą się w trichopterologii. Jej wkład w naukę został doceniony poprzez nadanie jej tytułu doktora habilitowanego nauk biologicznych. Racięcka przez długi czas pracowała na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie, gdzie rozwijała swoje badania i prowadziła wykłady.

Po zakończeniu II wojny światowej, w wyniku wysiedlenia z Wilna, kontynuowała swoją karierę na Uniwersytecie w Toruniu. Jej prace naukowe oraz oddanie dla badań biologicznych pozostawiły trwały ślad w polskiej nauce.

Maria Racięcka zmarła 4 lutego 1954 roku w Warszawie, pozostawiając po sobie nie tylko dorobek naukowy, ale również inspirację dla przyszłych pokoleń biologów.

Życiorys

Maria Racięcka to postać, która odegrała istotną rolę w polskiej biologii. W 1906 roku zakończyła edukację w Szkole Handlowej w Pabianicach. Następnie, po uzyskaniu nauczycielskiego wykształcenia w 1907 roku, podjęła pracę jako prywatna nauczycielka w Warszawie. W 1919 roku zaczęła studia biologiczne na Uniwersytecie Poznańskim pod okiem wybitnego profesora Jana Gabriela Grochmalickiego. W 1922 roku przeniosła się na Uniwersytet Stefana Batorego w Wilnie, gdzie w 1923 roku uzyskała absolutorium, łącząc ostatni rok studiów z pracą w Zakładzie Zoologii, poza tym miała okazję współpracować z Janem Prüfferem.

W swojej kariery naukowej pełniła różne funkcje, począwszy od zastępcy asystenta, poprzez asystenta, starszego asystenta, aż do stanowiska adiunkta. W 1929 roku obroniła doktorat, za który przygotowała rozprawę zatytułowaną „O unerwieniu skrzydeł u Rhopalocera”. Okres II wojny światowej spędziła w Warszawie, a po zakończeniu działań wojennych krótko pracowała w Państwowym Muzeum Zoologicznym.

W jesieni 1945 roku zamieszkała w Toruniu, gdzie objęła stanowisko adiunkta w Katedrze Zoologii, również kierowanej przez Jana Prüffera. Habilitację obroniła w 1950 roku, prezentując wyniki badań dotyczących unerwienia kończyn u larw Molanna angustata Curt. Jej działalność naukowa obejmowała przynależność do kilku prestiżowych organizacji, w tym Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Wilnie, Towarzystwa Naukowego w Toruniu, Polskiego Towarzystwa Entomologicznego oraz Komisji Fizjograficznej Polskiej Akademii Umiejętności.

Racięcka prowadziła badania biologiczne w regionach Wileńszczyzny, na przykład w okolicach Trok i Nowogródka. Skupiały się one głównie na systematyce i rozmieszczeniu chruścików żyjących w tym regionie. Wśród jej osiągnięć należy wymienić opisanie nowego gatunku Allotrichia vilnensis oraz poczwarki Neuronia phalaenoides, co świadczy o jej wkładzie w rozwój wiedzy w dziedzinie entomologii.

Publikacje

Maria Racięcka to wybitna postać w dziedzinie entomologii, a jej prace naukowe w znaczący sposób przyczyniły się do poznania różnorodności owadów, szczególnie chróścików. Poniżej przedstawiamy zestawienie jej najważniejszych publikacji:

  • Racięcka M. 1925. Poczwarka Neuronia phalaenoides L. Pr. T.P.N. w Wilnie, Tom II, Nr 7: 1–8,
  • Racięcka M. 1931. Chróściki (Trichoptera) północno-wschodniej Polski ze szczególnym uwzględnieniem obszaru wileńsko-trockiego. Pr. T.P.N. w Wilnie, Tom VI, Nr 20: 1–34,
  • Racięcka M. 1937. Nowy gatunek chróścika z rodziny Hydroptilidae. Eine neue Trichopterenart aus der Familie Hydroptilidae. Ann. Mus. zool. Pol., Tom XI, Nr. 29: 477–481,
  • Racięcka M. 1937. Nowe oraz rzadsze gatunki chróścików Wileńszczyzny. Pr. T.P.N. w Wilnie, Tom XI, Nr 38: 1–6.

Oceń: Maria Racięcka

★★★★★
Średnia ocena:4.52 Liczba ocen:15