Sławomir Smoleński to postać, która na stałe wpisała się w historię polskiej nauki i administracji. Urodził się 16 maja 1926 roku w Ciechanowie, a jego życie zawodowe i osobiste obfitowało w znaczące osiągnięcia i doświadczenia.
Smoleński zmarł 10 stycznia 2018 roku w Marlboro, w Stanach Zjednoczonych, pozostawiając po sobie bogaty dorobek w dziedzinie ekonomii oraz geografii. Jako ekonomista, geograf, redaktor i administrator, odegrał kluczową rolę w kształtowaniu polskiej myśli naukowej oraz administracyjnej.
Życiorys
Ojciec Sławomira, Henryk Smoleński, był cywilnym pracownikiem Dowództwa Okręgu Korpusu I w Warszawie. Jego matka, Aniela z Krzywkowskich, wywodziła się z rodziny posiadającej majątek w Sokołowie. Jej ojcem był Błażej Krzywkowski, poseł na Sejm Ustawodawczy w latach 1919 – 1922 oraz senator RP w okresie 1922 – 1926.
Sławomir Smoleński ukończył szkołę powszechną w 1937 roku. W 1938 roku, zdał egzamin do Korpusu Kadetów nr 1 Marszałka Józefa Piłsudskiego we Lwowie, gdzie został przyjęty. Okres okupacji, który trwał od 1939 do 1942 roku, spędził na terenach przyłączonych do Rzeszy, by od końca 1942 roku znaleźć się w Generalnym Gubernatorstwie. Od 1943 roku wstąpił do Armii Krajowej, biorąc czynny udział w walkach partyzanckich od czerwca 1944 do rozwiązania oddziału 25 grudnia 1944 w rejonie świętokrzyskim (72 pp AK pod dowództwem porucznika Cypriana).
Świadectwo dojrzałości uzyskał w 1946 roku w Liceum im. Tytusa Chałubińskiego w Radomiu. W późniejszym czasie w 1950 roku ukończył studia na Akademii Handlowej w Krakowie. Jego praca magisterska z zakresu geografii gospodarczej powstała pod okiem profesora Józefa Szaflarskiego.
W 1953 roku Sławomir rozpoczął pracę w Instytucie Geologicznym, gdzie wkrótce awansował na kierownika działu odpowiedzialnego za planowanie prac Instytutu oraz organizację i współpracę z zagranicą. Był odpowiedzialny za przygotowanie polskiego uczestnictwa w XXIII Światowym Kongresie Geologicznym, który odbył się w Pradze w 1968 roku, i w którym Polska brała aktywny udział jako współorganizator.
Jest także współautorem kilku publikacji jubileuszowych Instytutu, w tym dotyczących 50-lecia działalności Instytutu Geologicznego oraz Special Anniversary Symposium – Geological Institute Poland. Angażował się w popularyzowanie osiągnięć instytutu w mediach, publikując w 1958 roku materiał pod nazwą „Osiągnięcia polskiej geologii na Ziemiach Zachodnich”. W języku niemieckim ukazało się około 20 jego tłumaczeń prac znakomitych geologów w prestiżowych pismach geologicznych takich jak Freiberger Forschungshefte, Geologische Rundschau, Geologie, oraz Zeitschrift für angewandte Geologie.
W 1974 roku Sławomir Smoleński przeszedł do Centralnego Urzędu Geologii, gdzie zajmował się organizacją urzędowych działań oraz współpracą z zagranicą, a także kontrolą wewnętrzną publikacji geologicznych. W tej roli pełnił również funkcję rzecznika prasowego resortu, a z ramienia Urzędu uczestniczył w międzynarodowych Kongresach Geologicznych odbywających się w Sydney, Paryżu i Moskwie.
Po likwidacji Centralnego Urzędu Geologii, od 1987 roku przeszedł na zasłużoną emeryturę. W ciągu swojej kariery został odznaczony wieloma medalami, w tym krzyżami: Oficerskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Armii Krajowej, Krzyżem Partyzanckim, Odznaką pamiątkową Akcji „Burza”, Złotą Odznaką „Zasłużony dla polskiej geologii” oraz Odznaką „Zasłużony Pracownik Instytutu Geologicznego”.
Pozostali ludzie w kategorii "Nauka i edukacja":
Iwona Majewska-Opiełka | Witold Bujakowski | Grażyna Żebrowska | Waldemar Żebrowski | Joanna Wasilewska | Barbara Bielasta | Andrzej Majde | Kazimiera Lendzion | Jerzy Bralczyk | Anna Czajka | Ireneusz Krzemiński | Maria Racięcka | Stanisław Chrościejewski | Ryszard DadlezOceń: Sławomir Smoleński