Mieczysław Łebkowski

---

Życiorys

Łebkowski Mieczysław przyszedł na świat 11 grudnia 1884 roku w Ciechanowie, który wówczas stanowił powiat w guberni płockiej. Był synem Maksymiliana i Józefy z rodu Szmideckich. W rodzinie tej urodził się także jego młodszy brat Maksymilian (1891–1918), który służył jako rotmistrz w Wojsku Polskim i został wyróżniony Orderem Virtuti Militari.

Początki jego edukacji odbywały się w V Rządowym Gimnazjum Filologiczno w Warszawie, przy ul. Koszykowej 45. Po ukończeniu pierwszej części nauki, kontynuował na Gimnazjum Gubernialnym w Płocku. Już w Warszawie zaangażował się w działalność tajnych kółek samokształcenia, a ten zapał kontynuował również w Płocku. W lutym 1905 roku objął przywództwo w strajku szkolnym w swoim gimnazjum, co skutkowało relegowaniem go z uczelni bez możliwości przystąpienia do matury w Imperium Rosyjskim.

Po pewnym czasie, w 1907 roku, przystąpił do egzaminu ekstern w c.k. V Gimnazjum we Lwowie, co otworzyło mu drogę do dalszej edukacji. Rozpoczął studia w Akademii Rolniczej w Dublanach. Od 1 kwietnia 1909 do 1 lipca 1910 roku był związany z Polską Drużyną Strzelecką w tym mieście. Po zakończeniu nauki objął stanowisko administracyjne w majątku Mała Wieś, który należał do ks. Lubomirskiego.

15 stycznia 1915, jako ochotnik, Mieczysław wstąpił do Legionu Puławskiego, znajdując się w szwadronie ułanów. Jedna z jego ważnych potyczek miała miejsce w bitwie pod Krechowcami, która miała miejsce 24 lipca 1917 roku, gdzie walczył jako młodszy oficer 4. szwadronu. W grudniu 1917 roku, przebywając w szpitalu w Mińsku, aktywnie włączył się w działalność wywiadowczą dla I Korpusu Polskiego w Rosji, koncentrując swoje działania przeciwko bolszewikom.

Był jednym z siedmiu polskich oficerów, którzy pod przewodnictwem Ignacego Matuszewskiego wykonali istotną akcję zdobycia Mińska z rąk bolszewickich 19 lutego 1918 roku. Po kapitulacji I Korpusu w czerwcu 1918, związany był z Polską Organizacją Wojskową. 1 listopada tego samego roku przyjęto go do Wojska Polskiego, gdzie zorganizował pluton łączności w 1 pułku ułanów krechowieckich, uczestnicząc w walkach z Ukraińcami w Gródku Jagiellońskim.

Od 10 marca do 19 kwietnia 1919 roku brał udział w I kursie adiutantów sztabowych pod egidą Sztabu Generalnego. Po ukończeniu kursu, 29 kwietnia 1919 roku, przydzielono go do Oddziału IV Naczelnego Dowództwa WP. W dalszych latach Mieczysław pełnił funkcję szefa sztabu 5 i 8 Brygady Jazdy oraz zajmował się administracją w Departamencie I Ministerstwa Spraw Wojskowych, które działało w Warszawie. 27 sierpnia 1920 roku został zatwierdzony w stopniu rotmistrza, przynależąc do grupy oficerów byłych Korpusów Wschodnich.

Na fali kontrowersyjnych wydarzeń, w sierpniu 1920 roku, miał zaszczyt współpracować z gen. Karnickim jako zastępca szefa sztabu w dowództwie Grupy Operacyjnej. Podczas bitwy pod Ostrołęką 7 sierpnia 1920 roku jego postawa była nieoceniona. Gen. Karnicki w swoim wniosku na nadanie Orderu Virtuti Militari opisał Mieczysława w między innymi takim kontekście:

Dnia 7 sierpnia 1920 Grupa Operacyjna gen. Karnickiego cofała się w kierunku Różana. O godz. 7-mej 108 pułku ułanów osłaniał odwrót na linii wsi Grabowo z rozkazem odstępowania w miarę posuwania się całej grupy – artyleria, podzielona na plutony, ostrzeliwała się w miarę pochodu. Rotmistrz Łebkowski w chwili, gdy piechota nieprzyjacielska zaatakowała z frontu, od Ostrołęki, a jazda bolszewicka od lewego skrzydła… (ciąg dalszy)

Później, po zakończeniu działań wojennych, pozostał w wojsku jako oficer zawodowy, kontynuując służbę w 1 pułku ułanów. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany na stanowisko majora. Po pewnym czasie, z dniem 31 marca 1924 roku, zakończono mu służbę w armii, a komisja uznała go za niezdolnego do dalszej służby wojskowej, przenosząc do rezerwy.

Po odejściu z wojska, Mieczysław zajął się zarządzaniem majątkiem Kurów, a później Federacji Państwowej „Wici Kościankowskie” w Rogóźnie-Zamku. W maju 1933 roku, mimo braku stałej pracy, aktywnie uczestniczył w działalności społecznej, należąc do Bezpartyjnego Bloku Współpracy z Rządem i Pomorskiego Towarzystwa Rolniczego, a także pełniąc funkcję prezesa Kółka Rolniczego. Na początku 1934 roku przeniósł się do Lublina, gdzie zamieszkał na ul. Granicznej 10. 1 stycznia 1935 roku dołączył do Stowarzyszenia Opieki nad Niezatrudnioną Młodzieżą jako inspektor terenowy, a kilka miesięcy później przeniesiono go na stanowisko inspektora głównego.

Niestety, Mieczysław zmarł 12 października 1935 roku w Warszawie, po krótkiej chorobie. Już dwa dni później spoczął w grobie rodzinnym na cmentarzu parafialnym w Piątku. Był mężem Jadwigi Teresy Krassowskiej, a ich synem był Jerzy Maksymilian, urodzony 5 listopada 1920 roku.

Ordery i odznaczenia

Mieczysław Łebkowski, będący znaczącą postacią w historii, został wyróżniony licznymi orderami oraz odznaczeniami, które świadczą o jego niezwykłych osiągnięciach i zasługach. Poniżej przedstawiamy listę jego najważniejszych odznaczeń:

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 2350,
• Krzyż Niepodległości – przyznany 19 grudnia 1933 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”,
• Krzyż Walecznych nr 25745 – odznaczony czterokrotnie,
• Medal Zwycięstwa,
• Krzyż Świętego Jerzego 4 stopnia z palmą.

---

Oceń: Mieczysław Łebkowski

---