Maksymilian Łebkowski to postać, która z pewnością zasługuje na szczegółowe przedstawienie. Urodził się 8 października 1891 roku w Ciechanowie, a jego życie zakończyło się 16 lutego 1918 roku w Łopatyczach. W trakcie swojego krótkiego, ale znaczącego życia, osiągnął wiele.
Był porucznikiem kawalerii, co świadczy o jego militarnym zaangażowaniu oraz odwadze. Ponadto, jako działacz niepodległościowy, przyczynił się do dążenia narodu polskiego do wolności. Jego zasługi zostały dostrzeżone, a Maksymilian Łebkowski został odznaczony Kawalerskim Krzyżem Orderu Virtuti Militari, co jest jednym z najwyższych odznaczeń wojskowych w Polsce.
Życiorys
Maksymilian Łebkowski przyszedł na świat 8 października 1891 roku w Ciechanowie, który wtedy był miastem powiatowym w ramach guberni płockiej. W jego rodzinie, złożonej z rodziców Maksymiliana i Józefy ze Szmideckich, przyszło na świat jeszcze jego starszy brat Mieczysław Władysław (1884–1935), majorem kawalerii Wojska Polskiego, wyróżniającym się odznaczeniem Orderu Virtuti Militari.
W 1911 roku Maksymilian ukończył c. k. I Szkołę Realną w Krakowie, a następnie rozpoczął studia na Kursach Przemysłowo-Rolniczych w Warszawie. W tym samym okresie aktywnie zaangażował się w działalność patriotyczną, wstępując do Organizacji Młodzieży Niepodległościowej „Zarzewie” oraz do 1. drużyny skautowej, która później uzyskała nazwę 1 Warszawskiej Drużyny Harcerskiej im. Romualda Traugutta „Czarna Jedynka”.
Już od 26 stycznia 1915 roku służył w szwadronie ułanów w Legionie Puławskim. Szczególnie wyróżnił się podczas walk 26 sierpnia 1915 roku pod wsią Borki na Polesiu, gdzie, działając z ogromnym poświęceniem, zorganizował grupę żołnierzy w celu zabezpieczenia odwrotu swojego szwadronu. Jego odwaga i determinacja w walce przyczyniły się do zatrzymania wrogich sił, za co został odznaczony Orderem Virtuti Militari.
Od lutego 1916 roku uczył się w Kawaleryjskiej Szkole Oficerskiej w Twerze, a od lutego 1917 służył w 2 pułku konnym zaamurskim. Następnie, od sierpnia 1917 roku, był porucznikiem w 3 szwadronie 1 Pułku Ułanów I Korpusu Polskiego w Rosji. Niestety, jego życie tragicznie zakończyło się 16 lutego 1918 roku podczas walki pod wsią Łopatycze. Pośmiertnie awansowany do stopnia rotmistrza, został pochowany na cmentarzu parafialnym w Bobrujsku.
W 1929 roku jego szczątki zostały ekshumowane i przeniesione do grobu rodzinnego na cmentarzu parafialnym w Piątku. Pozostawał kawalerem, nie posiadał potomstwa.
Ordery i odznaczenia
Pośmiertne odznaczenia oraz ordery przyznane Maksymilianowi Łebkowskiemu miały znaczący charakter, z wyjątkiem amarantowej wstążki, która była przyznana za życia.
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 5339,
- Krzyż Niepodległości,
- Krzyż Walecznych czterokrotnie,
- Amarantowa wstążka dwukrotnie.
Przypisy
- Szczep 1 WDH „Czarna Jedynka”. Historia. czarnajedynka.pl. [dostęp 11.04.2024 r.]
- Kolekcja ↓, s. 4.
- Kolekcja ↓, s. 3.
- Kolekcja ↓, s. 2.
- Polak (red.) 1993 ↓, s. 123.
- Kolekcja ↓, s. 2, 4.
- Kolekcja ↓, s. 1.
Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":
Włodzimierz Augustynowicz | Włodzimierz Kozakiewicz | Wiesław Antoni Lasocki | Andrzej Szerszyński | Krzysztof Król (oficer) | Andrzej Tyszkiewicz | Witosław Porczyński | Piotr Czerwiński (generał) | Kazimierz Wyziński | Jan Olimpiusz Kamiński | Marek Dukaczewski | Mieczysław Łebkowski | Lubosław KrzeszowskiOceń: Maksymilian Łebkowski